• Laserowe leczenie chorób przyzębia.

  • Laserowy kiretaż

 

 

P E R I O D O N T O L O G I A

Periodontologia ( łac. peri-wokół, odontos-ząb) jest nauką o przyzębiu, zespole tkanek, które współdziałają ze sobą w utrzymywaniu łączności między zębem a szczęką lub żuchwą.

Przyzębie umożliwia prawidłową czynność uzębienia w czasie żucia pokarmów i formowania kęsów, oraz w fonacji i w zachowaniu estetycznego wyglądu. Przyzębie, będące składową częścią narządu żucia, ze względów klinicznych dzieli się na brzeżne i wierzchołkowe. Przyzębie brzeżne składa się z  dziąsła, ozębnej, cementu korzeniowego i kości wyrostka zębodołowego. Główną funkcją tkanek przyzębia jest przymocowanie zęba do kości i utrzymanie integralności powierzchni błony śluzowej w jamie ustnej.

Choroby przyzębia, poza próchnicą, są najczęstszą przyczyną utraty uzębienia. Chorobami przyzębia nazywamy przewlekłe, nie nowotworowe procesy patologiczne ograniczone do tkanek dziąsła lub obejmujące także pozostałe tkanki przyzębia, które rozpoczynają się w przyzębiu brzeżnym.

Choroby te w większości stanowią zapalenia. Dzieli się je klinicznie na zapalenia dziąseł i zapalenia przyzębia. Zapalenia dziąseł poprzedzają zapalenia przyzębia. Zapalenia dziąseł mogą utrzymywać się w ciągu wielu lat, a nawet całego życia. U większości osób rozwija się jednak zapalenie przyzębia.

Aktualnie uważa się, że w powstawaniu periodontopatii biorą udział czynniki:

  1. wewnętrzne (ustrojowe) takie jak np.uszkodzenia systemu immunologicznego, dysfunkcje gruczołów wydzielania wewnętrznego, choroby metaboliczne, choroby genetyczne, zaburzenia emocjonalne i psychosomatyczne, zatrucia metalami ciężkimi, działanie leków przeciwpadaczkowych, przeciwzakrzepowych, niedobory pokarmowe ilościowe i jakościowe
  2. zewnętrzne (miejscowe) np.odżywianie, płytka bakteryjna, zmiany w składzie śliny, uraz zgryzowy, nieprawidłowa budowa tkanek przyzębia i zębów, błędne postępowanie lecznicze.

Choroby przyzębia wymagają kompleksowego postępowania profilaktyczno - leczniczego, gdyż ich etiopatogeneza jest złożona i wieloprzyczynowa, a obraz kliniczny wielopostaciowy. Wiadomo bowiem, że choroby przyzębia wywołuje kilka czynników etiologicznych, a zatem nie można oczekiwać skutecznych i trwałych wyników po zastosowaniu tylko jednej metody leczniczej.Celem postępowania leczniczego w chorobach przyzębia jest przywrócenie zdrowia, a w tym możliwie pełnej sprawności narządu żucia. Trudno więc wyobrazić sobie postępowanie lecznicze w chorobach przyzębia bez rehabilitacji tego narządu, polegającej nie tylko na zabiegach protetycznych, ortopedycznych, chirurgicznych i fizykalnych, ale i psychoterapeutycznych.Leczenie przyczynowe zapaleń przyzębia ma na celu eliminację bakteryjnych złogów nazębnych nad i poddziąsłowych oraz zapobieganie odkładaniu się nowej płytki nazębnej i kamienia. Powyższy cel można osiągnąć poprzez wykonanie skalingu ( usunięcie złogów nazębnych ) nad - i poddziąsłowego oraz wygładzenie powierzchni cementu korzeniowego ( root planing ).Usuwanie złogów nazębnych ma na celu:

  • umożliwienie pełzania przyczepu nabłonkowego dziąsła na powierzchni oczyszczonego korzenia zęba, a zatem spłycenie kieszonki dziąsłowejzapobieganie ponownemu odkładaniu się płytki bakteryjnej na wygładzonej powierzchni korzenia, a więc zmniejszenie ryzyka zapalenia
  • przywrócenie normalnego wyglądu zębom i przyzębiu oraz odświeżenie oddechu, co ma znaczenie estetyczne i psychoterapetyczne.

Usuwanie kamienia nazębnego i wygładzenie powierzchni zębów przeprowadza się za pomocą specjalnie do tego przeznaczonych instrumentów: sierpów, motyczek, dłutek, lemieszy, zrywaczy, pilniczków.
Od 1955 r. do usuwania złogów stosowane są aparaty ultradźwiękowe np. Piezodent, Satelec, Cavitron, Sonus itp.
Zasada działania tych aparatów polega na usuwaniu złogów nazębnych poprzez wibrację ultradźwiękową końcówki oraz poprzez zjawisko kawitacji wody wzbudzonej energią ultradźwiękową. Kawitacja zimne gotowanie wody polega na tworzeniu się tysięcy drobnych przestrzeni próżniowych, w które implodują cząsteczki złogów i wody, odrywając płytkę bakteryjną i kamień nazębny.

Zabieg skalingu jest zabiegiem profilaktycznym w zapobieganiu powstawaniu powierzchownych zapaleń przyzębia. Jest również podstawowym zabiegiem leczniczym w zapaleniach dziąseł, a równocześnie jedną z metod zapobiegania przejściu w głębokie zapalenie przyzębia.
Praktyka dowodzi, że leczenie schorzeń przyzębia może być skuteczne, jeśli prowadzone jest kompleksowo. Obok leczenia zachowawczego i protetycznego duże znaczenie ma leczenie chirurgiczne, które oprócz wyłyżeczkowania i usuwania kieszonek patologicznych obejmuje usuwanie wad tkanek miękkich pierwotnych lub wtórnie powstałych mających duże znaczenie dla dalszego rozwoju schorzenia.Warunkiem do chirurgicznego leczenia są następujące nieprawidłowości tkanek przyzębia:

  1. patologiczne kieszonki dziąsłowe prawdziwe i rzekomekieszonki kostnewąska strefa dziąsła właściwegopłytki przedsionek jamy ustnejwadliwy przyczep wędzidełek
  2. obecność recesji dziąsłowych pojedynczych lub mnogich

Najczęściej wykonywanym zabiegiem chirurgicznym na przyzębiu jest kiretaż. Kiretaż (franc.curettage) to zabieg wyłyżeczkowania kieszonek dziąsłowych. Zabieg ten polega na dokładnym usunięciu z korzenia zęba płytki bakteryjnej, kamienia nazębnego, obumarłego kostniwa, ziarniny wypełniającej kieszonkę dziąsłową wraz ze zmienionym zapalnie przyczepem nabłonkowym oraz usunięciu nabłonka wyścielającego dziąsłową ścianę kieszonki.
Do tego typów zabiegów używa się specjalistycznych instrumentów ręcznych. Jakość i rodzaj używanych narzędzi jest bardzo ważny, gdyż umożliwia dobre wygładzenie powierzchni korzenia zapobiegając szybkiemu odkładaniu się nowych osadów i płytki bakteryjnej oraz decyduje o prawidłowym i szybkim gojeniu po wykonanym zabiegu.
W naszym gabinecie używane są najwyższej jakości instrumenty amerykańskiej firmy AEI.

 

Wąska strefa dziąsła właściwego poszerzenie dziąsła można uzyskać dzięki wolnym autogenicznym przeszczepom skóry lub błony śluzowej jamy ustnej. Przeszczepy skórne dają dobre wyniki w sensie odtworzenia właściwej szerokości strefy dziąsła zębodołowego. Są jednak nieestetyczne, gdyż zatrzymując cechy naskórka rogowaciejącego są bielsze od otaczającej błony śluzowej jamy ustnej.
O wiele lepsze wyniki uzyskuje się po zastosowaniu wolnych przeszczepów błony śluzowej podniebienia twardego. Po przygotowaniu łożyska pobiera się płat z  błony śluzowej podniebienia o rozmiarach i kształcie przygotowanego łożyska. Płat umocowuje się klejem chirurgicznym lub kilkoma szwami atraumatycznymi, a następnie przykrywa opatrunkiem chirurgicznym.

Płytki przedsionek jamy ustnej zabieg pogłębienia zachyłku przedsionka wykonywany jest szczególnie w okolicy dolnych zębów przednich. Wskazany jest w przypadkach wrodzonego płytkiego przedsionka lub płytkiego przedsionka nabytego w następstwie zaniku przyzębia lub pierwotnego albo wtórnego zwężenia strefy dziąsła. Odciąganie brzegu dziąsła ( pull syndrom ) przy ruchach wargi prowadzi do jego zaniku i przesuwania zębów. Zatrzymywanie się resztek pokarmowych na dnie płytkiego przedsionka, blisko brzegu dziąsła, sprzyja jego zapaleniu. Pogłębienie przedsionka w takich przypadkach wykonuje się przez pogłębienie zachyłku przedsionka ( metody Kazanijana, Edlana i Mejchara, Clarka, Corna ).

Przerost dziąsła, widok przed zabiegiem

Okolica leczona 6 miesięcy po zabiegu

Wadliwy przyczep wędzidełek wędzidełko wargi przyczepione na szczycie wyrostka prowadzi do zmian zanikowych przyzębia w okolicy sąsiednich zębów. W tych przypadkach wycina się je zupełnie ( frenulectomia ), przecięcie bowiem wędzidełka nie chroni przed nawrotem. Inny sposób polega na rozwiązaniu plastycznym ( frenuloplastica ), sprowadzającym się do cięcia w kształcie litery V, podsunięcia wędzidełka tępym narzędziem i przyszyciu bliżej dna przedsionka w kształcie litery Y, jest to metoda V-Y.

Niski przyczep wędzidełka wargi górnej

Okolica operowana dwa lata po zabiegu

Recesja dziąsła oznacza obnażenie powierzchni korzenia zęba w wyniku ubytku tkanek przyzębia brzeżnego. Brzeg dziąsła jest w tym przypadku przesunięty dowierzchołkowo. Najczęściej stwierdza się także ubytek tkanek przyzębia - kości i ozębnej. Zabiegi chirurgiczne wykonywane w celu pokrycia recesji dziąsła dzielą się na:

  1. wolne przeszczepy tkanki miękkiej przeszczepy wolnego płata dziąsłowego, przeszczepy podnabłonkowej tkanki łącznej
  2. uszypułowane przeszczepy tkanki miękkiej płat przemieszczony bocznie, płat przemieszczony dokoronowo, płat półksiężycowaty przemieszczony dokoronowo, sterowane odtwarzanie tkanek.
Recesja dziąsła w okolicy
bocznego siekacza żuchwy

Okolica leczona
po odchyleniu płata

Okolica leczona
po upływie 1 roku

Zabiegi sterowanej regeneracji tkanek umożliwiają uzyskanie odnowy tkanek przyzębia. Regeneracja zgodnie z definicją, jest odtworzeniem utraconej lub zniszczonej struktury. Regeneracja jest procesem tworzenia nowego cementu, ozębnej i kości wyrostka zębodołowego w następstwie odpowiedniego zabiegu chirurgicznego u pacjentów, u których nastąpiło odsłonięcie powierzchni korzeni zębów na skutek zapalenia przyzębia. Ponieważ regeneracja prowadzi do odtworzenia przyzębia, zwiększa się długowieczność uzębienia. Regenerację próbowano osiągnąć różnymi metodami ; zastosowanie białek matrycy szkliwa stanowi w tym względzie istotny postęp.

Emdogain jest jałowym preparatem zawierającym jedno z białek matrycy szkliwa o nazwie amelogenina; białko to jest prekursorem szkliwa w rozwijających się zębach. Emdogain indukuje regenerację tkanek przyzębia w sposób imitujący naturalny rozwój struktur. W wyniku regeneracji odtworzone zostają: cement, więzadła przyzębia i kość wyrostka zębodołowego. Przywrócona zostaje również funkcja tkanek. Wysoką skuteczność leczenia chorób przyzębia za pomocą nowego preparatu Emdogain potwierdzają liczne badania kliniczne prowadzone w wielu krajach świata.

Dwuścienny ubytek kości między
siekaczami przyśrodkowymi

Po upływie roku od zabiegu, zmniejszenie
głębokości kieszonki z 7mm na 3mm

Ubytek kości między zębami trzonowymi

Zdjęcie rtg przed zabiegiem

Głębokość kieszonki uległa
zmniejszeniu (17 miesięcy po zabiegu)

Zdjęcie rtg po 17 miesiącach
od zabiegu operacyjnego